Bilindiği gibi normal bir hamileliğin süresi 40 hafta kadardır. Bu sürenin sonunda vücut ağırlığı yaklaşık 3500 gr olan bir çocuk doğar.

Ancak bazı hamilelikler normal süreden daha erken sonlanabilmekte ve erken doğum durumları ortaya çıkabilmektedir. Hamileliğin 28-37. haftaları arasında olan doğumlar “erken doğum” “prematüre doğum” adını alır. Bazen de normal gebelik süresi sonundaki doğumlarda ise normal sınırların altında bir ağırlığa sahip çocuklar doğmaktadır.

Bı; çocuklara “Düşük kilolu çocuklar” denilmekte dir. Dölütün (fetus) anne rahiminde normal bir hızla gelişmesine karşın, hamileliğin zamanından erken son bulmasıyla düşük kilolu bir çocuk doğabilir. Dölütün büyüme hızının yavaşlaması nedeniyle zamanında yapılmış bir doğuma karşın, çocuk düşük kiloyla doğabilir. Bu iki durum, bir arada da bulunabilir.

Hamileliğin 28-37. haftaları arasında doğan çocuklara “Erken doğmuş”, “Prematür”, “Preterm” çocuklar denir. Hamileliğin 20-28. haftaları arasında doğan çocuklaraysa, “İmmatür çocuklar” denir. Hamileliğin 20. haftasından önce son bulması ya da doğan çocuğun 500 gr’da daha hafif olması durumuna ise “Düşük” (Abortus) denilmektedir. Vücut ağırlığı 2500 gr’dan aşağı olarak doğan çocuklar “Düşük kilolu çocuklar” olarak adlandırılır.

Erken doğumlar, hamileliklerin % 5-10’unda görülmektedir ve yeni doğan ölümlerinde baş sırayı almaktadır

Hormonal yetersizlik, yetersiz beslenme, psikojenik etkenler, annenin üreme organlarına ait bazı bozukluklar (rahimin bölmeli olması gibi) annenin kronik hastalıkları (kronik hipertansiyon, kronik kalp ve böbrek hastalıkları, diabet vb.), zehirlenmeler, çoğul gebelik, sonun erken ayrılması, tümörler, büyük cerrahi girişimler gibi çeşitli etkenler erken doğuma neden olarak gösterilmektedir.

Doğum genellikle, hamilelik sonuna erişmeden, rahim kasılmalarının belirmesi ile başlar. Bazen bu noktada ağrılar durdurulur, hamilelik bir süre daha sürdürülebilir. Ama genellikle bu kasılmalar sonucu su kesesi yırtılarak doğum başlar, o zaman da erken doğum kaçınılmazdır.